Βιογραφία Γιάννη Ρίτσου


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ-ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ



Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε την 1 Μαΐου 1909 στην Μονεμβάσια Λακωνίας. Καταγόταν από οικογένεια μεγαλοκτηματιών η οποία όμως καταστράφηκε οικονομικά. Το 1921 πέθανε ο μεγάλος αδερφός του και η μητέρα του από φυματίωση. Το 1924 ο Ρίτσος δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα στην Διάπλαση των Παίδων. Το 1925 εγκαθίσταται στην Αθήνα όπου εργαζόταν για λίγο ως δακτυλογράφος και αντιγραφέας συμβολαίων. Το 1926 προσβάλεται από την ίδια αρρώστια που πέθανε ο αδερφός και η μάνα του. Το 1927-30 νοσηλευόταν στο νοσοκομείο και έγινε μέλος στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος.

Το 1934-36 στις συλλογές Τρακτέρ και Πυραμίδες εκφράζει τους νέους προσανατολισμούς του. Το 1936 από ένα τραγικό συμβάν στην Θεσσαλονίκη (απεργία καπνεργατών) όπου μία μάνα κλαίει πάνω από τον σκοτωμένο γιο της, εμπνέει τον ποιητή να γράψει τον Επιτάφιο. Αντίτυπα του έργου Επιτάφιος καταστράφηκαν από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Το 1937 συγκλονισμένος από την ψυχική ασθένεια της αδερφής του Λούλας , η οποία οδηγείται στο Δαφνί συνθέτει το ποίημα: «Το τραγούδι της αδερφής μου». Το 1940 συντάσσει το Εμβατήριο του Ωκεανού το οποίο τρέφεται με μνήμες του Μονεμβασιώτικου βράχου. Κατά την διάρκεια της κατοχής ο ποιητής βρίσκεται στο κρεβάτι από σοβαρή υποτροπή της αρρώστειας. Πολλά από τα γραπτά του καταστράφηκαν στα Δεκεμβριανά και ο ίδιος εξορίζεται στην Λήμνο(1948) στην Μακρόνησο(1949) στον Αϊ-Στράτη το 1950 και απελευθερώνεται το 1952. Στην εποποιία της αντίστασης ζωντανεύουν τα έργα Ρωμιοσύνη και Η κυρά των αμπελιών (1945-1947). Το 1949 ο λόγος γίνεται κραυγή όπου προέρχεται από την κόλαση της Μακρονήσου και έτσι την διηγείται στα ποιήματα Ημερολόγια εξορίας (1948-1950). Ταυτόχρονα συγγράφει τα Ποταμός(5.500 στίχοι) Οι γειτονιές του κόσμου(1949-51) και το χρονικό της δεκαετίας (1940-50). Μετά από διάφορα συμβάντα στην ζωή του κλείνει ο κύκλος του με το ποίημα Ανυπόταχτη Πολιτεία(1952-1953).




Βραβεύσεις του γνωστού καλλιτέχνη

Το 1956 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ από 75 Γάλλους ακαδημαϊκούς, συγγραφείς και νομπελίστες και το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1987 του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διακρίθηκε όμως και στα εξής ξένα βραβεία: «Μέγα Διεθνές Βραβείο Ποίησης» το 1972 στο Βέλγιο, διεθνές βραβείο «Γκεόργκι Δημητρώφ» το 1975 στην Βουλγαρία, μέγα βραβείο ποίησης «Αλφρέ ντέ Βινύ» το 1975 στην Γαλλία, διεθνές βραβείο «Αίτνα-Ταορμίνα» το 1976 στην Ιταλία, «βραβείο Λένιν για την ειρήνη» το 1977 και διεθνές βραβείο «Μποντέλο» το 1987. Επίσης αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας από το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, όταν ταξιδεύει εκεί τον Ιούλιο του 1978.Τον Απρίλιο του 1979 γιορτάζονται τα 70 χρόνια του ποιητή. Τον Μάιο του 1979,επίσημος προσκεκλημένος του υπουργού Παιδείας της Κύπρου, αναγορεύεται επίτιμος δημότης της πόλης και τον ίδιο μήνα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης του απονέμεται το Βραβείο για την Ειρήνη και τον Πολιτισμό. Τον Οκτώβριο του 1980, με αφορμή την παρακολούθηση των παραστάσεων και των εκδηλώσεων στο πλαίσιο των Δημητριών, ανακηρύσσεται επίτιμος δημότης της Θεσσαλονίκης. Τον Μάιο του 1984 ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Καρλ Μαρξ. Το 1986 του απονέμεται το βραβείο «Ποιητή Διεθνούς Ειρήνης» του ΟΗΕ και μετάλλιο από το Εθνικό Νομισματοκοπείο Γαλλίας. Στις 10 Ιουνίου ο Δήμαρχος Αθηναίων του απονέμει το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής της πόλης. Το 1990 του απονέμεται το μετάλλιο «Ζολιό-Κιουρί», ανώτατη διάκριση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης.


Οικογενειακή κατάσταση

Το 1954 ο Ρίτσος παντρεύεται τη γιατρό Γαρυφαλιώ Γεωργιάδου. Τα χρόνια που ακολουθούν είναι ανάπαυλα ειρήνης και γαλήνης στο σπιτικό περιβάλλον. Με την γέννηση της κόρης του Έρης γράφει το Πρωινό Άστρο το 1955. Η εποχή αυτή θα φέρει καινούργια καρποφορία. Εσωτερικές διεργασίες και αντικειμενικές συνθήκες αποδεσμεύουν πολύτιμη ύλη που θα οδηγήσει το έργο του στην αιχμή της σύγχρονης ποίησής του.




Ο θάνατός του


Ο Γιάννης Ρίτσος πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας 50 ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων. Με το έργο του εισήλθε σ’ όλα τα ορατά και αόρατα, άντλησε από το βάθος του χρόνου και το πλάτος του κοινωνικού χώρου.

Εκμεταλλεύθηκε δυναμικά τον αστείρευτο πλούτο της νεοελληνικής γλώσσας. Συμφιλίωσε τους αγώνες για τα καίρια προβλήματα της εποχής μας με την εσωτερική βίωση των πραγμάτων και την αναζήτηση του νοήματος της ύπαρξης. Στις μείζονες συνθέσεις και στα μικρά ποιήματα, όπως και στα δοκίμιά του, ανέδειξε μία σύγχρονη ευαισθησία, προσαρμόζοντας τη φωνή του στους χαμηλούς τόνους της βαθιάς επικοινωνίας και της εξομολογητικότητας.


Λυπούμαστε, αλλά η σελίδα που αναζητάτε στο ιστολόγιο αυτό δεν υπάρχει.
Λυπούμαστε, αλλά η σελίδα που αναζητάτε στο ιστολόγιο αυτό δεν υπάρχει.